مقدمه: درسال های اخیر تکنیک های جدید انجماد تخمک، کمک شایانی به حفظ باروری در زنان نموده است. فریز تخمک برای خانم های در معرض کاهش ذخیره تخمدان به دنبال شیمی درمانی و رادیوتراپی و یا مبتلایان به سایر اختلالات کاهنده ذخیره تخمدانی، شانس داشتن کودکان بیولوژیکی خود را در آینده می دهد. بررسی ها در مورد میزان لقاح  و بارداری تفاوتی بین تخمک تازه و فریز شده نشان نداده هر چند نیاز به مطالعات بیشتر وجود دارد. با توجه به تمایل برای به تعویق انداختن بارداری و کاهش ذخایر تخمدانی با افزایش سن، جمعیت هدف برای فریز تخمک به زنان سالم به صورت فریز انتخابی تخمک تعمیم داده شد. قبل ازشروع، ارزیابی ذخیره تخمدانی برای پیش بینی پاسخ تخمدان ضروری می باشد. در بین نشان گرهای معرفی شده اندازه گیری سطح سرمی هورمون آنتی مولرین و شمارش تعداد فولیکولهای آنترال به دلیل امیدوارکننده ترین نشانگر هستند. سن قوی ترین و مهمترین فاکتور پیش بینی کننده کیفیت تخمک و موفقیت این فرایند می باشد. در مورد سن مناسب برای فریز تخمک و تعداد تخمک مورد نیاز اتفاق نظر وجود ندارد. هر چند برخی از محققین سن زیر 35 سال را توصیه کرده اند. هر تخمک اضافی فریز شده ارزش بسیار زیادی دارد. در زنان زیر 35 سال احتمال تجمعی تولد زنده با  25 تخمک به 95 درصد می رسد. نتیجه گیری: فریز انتخابی تخمک فرصتی را فراهم می کند تا زنان بتوانند قابلیت باروری خود را برای مدت طولانی تری حفظ کنند. همچنین نیازبه استفاده از تخمک اهدایی در آینده را کاهش می دهد. مشاوره صحیح به زنان کمک می کند با توجه به سن و شرایط فعلی خود بهترین تصمیم را بگیرند.

زمینه وهدف: در سالهای اخیر، انجماد اسپرم، پیشرفت قابل توجهی در تکنیک های کمک باروری (ART) داشته است و تاثیر مهمی در درمان ناباروری و همچنین افزایش میزان موفقیت ART داشته باشد. اثرات منفی انجمادبر اسپرم به دلیل کمبود آنتی اکسیدان ها بخوبی شناخته شده است بنابراین هدف ار این مطالعه، تعیین اثر کوآنزیم Q10 به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی بر پارامترهای اسپرم، DNA، تمامیت غشاء وتراکم کروماتین اسپرم پس از ذوب مایع منی فریز شده بود روش بررسی: نمونه مایع منی از50مرد مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری بیمارستان بعثت سنندج که که طبق معیارهای WHO(2010 نروموزواسپرمیا بودند جمع آوری شد. نمونه مایع منی به سه قسمت قبل از انجماد، انجماد بدون کوآنزیم Q10 و انجماد با کوآنزیمQ10 تقسیم شدند. نمونه ها پس از انجماددر نیتروژن مایع نگهداری شدند سپس بعد از دو هفته نمونه ها ذوب و مجدا پارامترهای اسپرم، DNA فراگمنتاسیون, تمامیت غشاء اسپرم وتراکم کروماتین اسپرم ارزیابی شدند. داده ها از طریق روش آماری اندازه گیری One way ANOVA و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل و آنالیز شد. یافته ها: بعداز ذوب نمونه های انجماد شده، پارامترهای اسپرم شامل تعداد و غلظت، تحرک و حرکت پیشرونده اسپرم، قابلیت حیات، تمامیت غشاء، قطعه قطعه شدن DNA، تراکم کروماتین تفاوت معناداری با قبل از انجماد داشتند. P<0. 05. افزودن کوآنزیم Q10 نیز باعث بهبود تحرک، حرکت پیشرونده اسپرم، قابلیت حیات، حفظ تمامیت غشاء و تراکم کروماتین، کاهش قطعه قطعه شدن DNA شد. P< 0. 05 تعداد و مورفولوژی اسپرم قبل و بعد از انجماد تفاوت معناداری نداشتند (P>0. 05 ). همچنین درصد اسپرم های دارای آسیب DNA دارای ارتباط مستقیمی با کروماتین اسپرم قبل و بعد از انجماد بود. نتیجه گیری: افزودن آنتی اکسیدان کوآنزیم Q10 به محیط انجماد اسپرم میتواند موجب بهبود پارامترهای اسپرم، حفظ تمامیت غشاء وکروماتین اسپرم و کاهش قطعه قطعه شدن DNA پس از ذوب شود.

فریز موثرترین روش نگه داری طولانی مدت اسپرم است. روش های متعددی برای فریز – ذوب مایع منی وجود دارد که ممکن است هر کدام آسیب هایی را به عملکرد اسپرم، حیات اسپرم و در نهایت کیفیت و توانایی باروری وارد نماید. علاوه بر این که درصد حیات و تحرک اسپرم پس از فریز – ذوب کاهش می یابد، درصد آسیب DNA نیز به دلیل سطح بالای استرس اکسیداتیو افزایش می یابد. برای به حداقل رساندن این آسیب، ما باید بینش خود را در رابطه با روش های مختلف فریز، مکمل های آنتی اکسیدانت و حفظ فریز، افزایش دهیم تا بتوان غشای اسپرم را در طی فریز حفظ نمود و از طریق این درک، کارایی این روش ها را بهبود بخشید. در این مقاله مروری، در رابطه با اصول فریز، انواع روش های فریز-ذوب، مزایا و معایب هر یک از این روش ها، اثرات انجماد بر روی پارامترهای اسپرم، نتایج بالینی و در نهایت نقش آنتی اکسیدانت ها در حفظ یکپارچگی اسپرم در طی فریز-ذوب بحث شد. برای این مقاله مروری از اطلاعات و داده های مرتبط و حاصل از جستجوی پایگاه داده PubMed و موتور جستجوگر Google Scholar، بین سال های 1966 تا 2016، استفاده شد.

زمینه و هدف: آنتی اکسیدان اپیژنین (Apigenin: AP) یک فلاونوئید طبیعی، غیرموتاژن و کمتر سمی است که دارای فعالیت های فارموکولوژیکی مانند ضد سرطان، ضد ویروسی، ضد باکتریایی، ضد آپوپتوز و ضد التهاب است. این آنتی اکسیدان به راحتی توسط سلول دریافت می شود و به DNA اسپرم متصل شده و تشکیل کمپلکس DNA-AP می دهد؛ لذا به این صورت از DNA اسپرم محافظت می کند. این مطالعه به منظور تعیین اثر آنتی اکسیدانی اپیژنین بر کیفیت اسپرم انسانی پس از فریز – ذوب انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 10 نمونه نورموزواسپرمی تحت شرایط فریز-ذوب قرار گرفتند و تست های عملکردی اسپرم در غلظت های متفاوت اپیژنین شامل 0. 4، 0. 2، 0. 1 و 0. 05 میلی مولار مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: کیفیت کل پارامترهای اسپرمی و تست های عملکردی پس از فریز نسبت به قبل از فریز کاهش یافت. در بین غلظت های اپیژنین، فقط در غلظت 0. 2 میلی مولار اپیژنین، بهبود درصد هیستون اضافه، کمبود پروتامین و سلامت DNA اسپرم نسبت به کنترل مشاهده شد و این یافته از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: استفاده از اپیژنین با غلظت 0. 2 میلی مولار طی فریز – ذوب باعث بهبود تست های عملکردی اسپرم می گردد.

مقدمه: همگام با گسترش روش های فریز جنین، مطالعاتی در زمینه مقایسه پیامدهای باروری در دو روش انتقال جنین تازه و فریز صورت گرفته که نتایج متناقض داشته اند، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه پیامدهای باروری بین این دو تکنیک انجام گرفت. روش کار: این مطالعه گذشته نگر در سال 1399 بر روی 1247 زوج نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری ام البنین دزفول انجام شد. 716 زوج در گروه انتقال با جنین تازه و 531 زوج در گروه انتقال جنین فریز در بازه زمانی 10 سال مورد بررسی قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن زنان و مردان، سابقه شکست باروری، ضخامت آندومتر، طول مدت ناباروری، سن جنین­ های منتقل شده، تعداد جنین منتقل شده، علت ناباروری و پیامدهای باروری مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 21) و آزمون های کای اسکوئر، دقیق فیشر و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی­ دار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: در یافته های دموگرافیک، سن زنان و مردان، طول مدت ناباروری، تعداد جنین منتقل شده و علت ناباروری در دو گروه تفاوت معنی­ داری نداشت (05/0p). پیامد­های بارداری شامل حاملگی کمیکال و کلینیکال، حاملگی خارج رحمی، سقط کمیکال و کلینیکال، تولد زنده و چندقلویی در دو گروه تفاوت معنی­ داری نشان نداد (05/0

1مقدمه: حفظ باروری بیماران در معرض درمان های گونادوتوکسیک (به ویژه بیماران سرطان) به عنوان یکی از اولویت های بهداشت باروری در دو دهه ی گذشته مورد توجه فزآینده قرار گرفته است. فریز بافت تخمدان (OTC)[1] به عنوان یک روش نسبتاً جدید اما سریع الانتشار، مزایای مشخصی نسبت به فریز تخمک یا جنین دارد؛ از جمله می توان به مواردی از قبیل امکان انجام فوری بدون نیاز به تحریک تخمدانی، کاربرد در بیمارانی که مورد درمان اورژانسی قرار می گیرند یا در دختران نابالغ و امکان ترمیم هم زمان عملکرد هورمونی پس از پیوند مجدد اشاره کرد. بازنگری های جدید نشان می دهند که بیش از 200 تولد زنده پس از پیوند بافت تخمدان گزارش شده است که نشان دهنده اثربخشی بالینی واقعی این روش می باشد [1,2]. [1] Ovarian Tissue Cryopreservation (OTC)

زمینه و هدف: ذخیره ی انجماد سریع(Cryopreservation) اسپرم تکنیکی رایج برای افرادی که در رابطه با مسئله ی ناباروری رنج می برند را برطرف نموده است. ولی این روش می تواند اثرات مخرب بر کیفیت دئوکسی ریبونوکلئیک اسید، ) (DNA و کروماتین که معادل مرگ هسته و سلولی اسپرم دارد می باشد. ارزیابی مارکرهای مختلف سلامت ماده ی ژنتیکی اسپرم عوامل موثر در جهت تشخیص قدرت باروری اسپرم، در درمان بیماران ناباروری است. در این مطالعه، ارزش تشخیصی و بررسی احتمالی تاثیر تراکم کروماتین بر تمامیت DNA در ارزیابی اسپرم انجماد و ذوب شده در مردان نورموزواسپرم قرار گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه ی تجربی، 30 نمونه مایع منی مردان نورموزواسپرم به مدت دو هفته با تکنیک رایج در اکثر مراکز باروری ناباروری در دمای 196-درجه ی سانتی گراد انجماد سریع و سپس ذوب شدند. نمونه ها قبل و بعد از انجماد سریع از لحاظ تراکم غیر طبیعی کروماتین، دناتوراسیون DNA و فراگمانتااسیون DNA به ترتیب با رنگ آمیزی Toluidine blue (TB)، رنگ آمیزی Acridine Orange (AO) و تستSperm Chromatin Dispersion (SCD) ارزیابی شدند. یافته ها: قبل از انجماد سریع تنها بین تراکم غیر طبیعی کروماتین ارزیابی شده توسط TB و دناتوراسیون DNA بررسی شده توسطAO ارتباط وجود داشت (0. 05> p). در حالی که بعد از انجماد سریع بین تراکم غیر طبیعی کروماتین، دناتوراسیون DNA و فرگمانتاسیون DNA همبستگی دیده شد (0. 05> p). نتیجه گیری: تراکم غیر طبیعی کروماتین می تواند DNA را مستعد دناتوراسیون و فراگمانتاسیون کند.

مقدمه: حفظ باروری یکی از دغدغه های اصلی زنان در سنین باروری است، به ویژه برای زنانی که تحت درمان های پزشکی خاص مانند شیمی درمانی یا پرتو درمانی قرار می گیرند. این درمان ها می توانند تأثیرات منفی بر تخمدان ها و ذخیره تخمک ها داشته باشند. از این رو، روش هایی مانند فریز بافت تخمدان به عنوان راهی برای حفظ باروری در این افراد مطرح شده اند. فریز بافت تخمدان به ویژه در مواردی که امکان جمع آوری تخمک های بالغ وجود نداشته باشد، به عنوان یک گزینه درمانی پرامید مطرح است. این تکنیک شامل برداشت بافت تخمدان، فریز آن و استفاده از آن برای پیوند در آینده است. در این مقاله ی مروری، سعی بر آن است تا به بررسی پیشرفت ها و چالش های این روش پرداخته و آینده این تکنیک را در حوزه پزشکی مورد بررسی قرار دهیم. نتیجه گیری: فریز بافت تخمدان در حال حاضر به عنوان یک روش مؤثر و امن برای حفظ باروری در زنان تحت درمان های پزشکی قرار دارد. با وجود پیشرفت های زیادی که در تکنیک های فریز و ذوب بافت به دست آمده است، هنوز چالش های مختلفی از جمله نرخ بقا و عملکرد مجدد بافت بعد از پیوند وجود دارد. با این حال، پژوهش ها و مطالعات جدید به طور مستمر در حال بهبود این روش ها هستند و انتظار می رود که این تکنیک در آینده به عنوان یک روش معمول و استاندارد در حفظ باروری زنان به ویژه در شرایط خاص پزشکی مطرح شود.